بررسی شیوع ناقلین بینی استافیلوکوکوس اورئوس و تعیین مقاومت آنتی‌بیوتیکی در بیماران همودیالیزی بیمارستان کامکار شهر قم

زمینه و هدف: باکتری  استافیلوکوکوس اورئوس، عامل اصلی عفونت در بیماران همودیالیزی است. این مطالعه با هدف بررسی میزان شیوع ناقلین استافیلوکوکوس اورئوس در بین بیماران همودیالیزی بیمارستان کامکار همراه با آنتی‌بیوگرام نمونه‌های جداشده انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 244 بیمار همودیالیزی (تحت همودیالیز بیمارستان کامکار شهر قم) وارد مطالعه شدند. ابتدا اطلاعات این بیماران از طریق پرسشنامه جمع‌آوری شد، سپس با استفاده از سواپ استریل، نمونه از عمق وستیبول قدامی بینی تهیه و کشت داده شد. جهت آنتی‌بیوگرام، از دیسک‌های ونکومایسین، اریترومایسین، کلیندامایسین، سفازولین، کوتریموکسازول، داکسی‌سیکلین، ریفامپین، متی‌سیلین و ایمی‌پنم استفاده شد. داده‌ها به کمک آزمون کای‌دو در سطح معنی‌داری، 05/0=p تحلیل شدند. یافته‌ها: در این مطالعه توصیفی، از میان 244 بیمار (141 مرد و 103 زن)، 25% ناقل بینی استافیلوکوکوس اورئوس بودند که از این تعداد، 5/11% مقاوم به متی‌سیلین و 2/85% حساس به متی‌سیلین بودند. بیشترین فراوانی (3/46%) در گروه سنی، 60-40 سال مشاهده گردید. بیشترین فراوانی بیماران از لحاظ مدت همودیالیز در گروه 5-1 سال (6/51%) و از نظر نوع بیماری زمینه‌ای در دیابت (7/30%) گزارش شد. بیشترین فراوانی (8/39%) از لحاظ مدت بیماری زمینه‌ای در گروه 10-1سال بود. بیشتر بیماران (7/85%) در یک‌ماه اخیر در بیمارستان بستری نشده بودند و اکثراً (4/82%) آنمیک بودند. بین نتیجه کشت مثبت و میزان هموگلوبین، رابطه معنی‌داری دیده شد. همچنین بین مدت بیماری زمینه‌ای و نتیجه کشت مثبت، رابطه معنی‌دار بود (05/0=p). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، درصد قابل‌توجه ناقلین بینی استافیلوکوکوس اورئوس در بیماران دیالیزی و مقاومت نسبتاً بالای آنها به متی‌سیلین، ضرورت پیگیری و درمان این بیماران را مطرح می‌سازد.